Nieuws

Tata Mirando verrast met Nederlandstalige nummers

ARNHEM - Ze komen met drie man sterk de redactie van Omroep Gelderland op. Djangela Weiss, Bokkie Vink en Gyuszi Rezmuves. Contrabas, drums, piano. Violist Florian Lakatos en gitarist Zoli Kekenj zijn verhinderd, maar dat weerhoudt een zigeuner er niet van om muziek te maken.
Deze bezetting is een uur lang te gast bij Radio Gelderland om te praten over hun nieuwe cd: Maro Papo, 'onze grootvader'. Een cd die is voortgekomen uit hun theatertour met dezelfde naam. Maro Papo. 
'De zalen waren overal uitverkocht,' zegt Djangela Weiss. Hij is de kleinzoon van de oprichter van het Koninklijk Zigeunerorkest Tata Mirando, Jospeh Weiss. Hij voert nog steeds de naam van het orkest van zijn grootvader en met de theatertour brengt hij een ode aan zijn legendarische familie.

Nederlandse nummers recht uit een zigeunerhart

De tour en de cd kennen twee opmerkelijke nieuwe nummers. Nummers in het Nederlands, geschreven door Djangelo Weiss zelf. 'Het is voor het eerst dat ik dit heb gedaan. Verschrikkelijk eng om te doen. Het zijn teksten die heel dicht bij me staan. Herinneringen aan mijn jeugd. Wagens, stemmen, violen, grote vuren, gitaren. En, je kan er niet omheen, verloren liefdes. Het viel me vies tegen om het te pakken in tekst. Muziek, dat lukt me wel om daar gevoel in te leggen. Maar tekst, dat is andere koek.'
Wie de twee nummers 'Zigeunerjongen' en 'In mijn hart..' beluistert, merkt meteen dat het is gelukt. Djangela Weiss raakt je met zijn wat wankele stem en rake composities. Nederlandse nummers met een zigeunerhart.    

'Eindelijk weer terug in de wagen'

De twee nummers worden live in de studio gespeeld. 'In mijn hart..' gaat over een relatie van Djangela die voorbij is. Het is merkbaar dat het hem nog steeds raakt. 'Zigeunerjongen' gaat over zijn herinneringen aan de tijd dat zijn familie nog door het land trok, in de wagen. Een tijd die voor steeds meer Sinti en Roma tot het verleden behoort, maar wel in het collectieve geheugen zit.
Djangela Weiss woont zelf ook niet meer in een wagen. 'Het liep zo. Het werd ook steeds moeilijker om in een wagen te wonen. Veel gemeenten hanteren een uitsterfbeleid. Maar het kantelt gelukkig,' zegt Djangela, 'De gemeente Arnhem heeft het uitsterfbeleid verlaten en er komen meer standplaatsen. Ik sta op de wachtlijst nu. Gelukkig.'

Het familieverhaal op de planken

'Ik ben grootgebracht met zigeunermuziek. Het ging vanzelf. Iedereen speelde een instrument in onze familie. Met deze theatertour heb ik meer willen brengen dan alleen maar muziek maken,' zegt Djangela Weiss. 'Ik wil ook het verhaal vertellen van mijn familie en met name Joseph Weiss. Als je op een rij zet wat hij heeft meegemaakt, dan staat je verstand stil. Allemaal verhalen die binnen de familie algemeen bekend zijn, maar daarbuiten niet.' Wie de theatervoorstelling ziet, snapt wat hij bedoelt.

Reislust en altijd de muziek

Djangela vertelt tussen de gypsy-muziek door over de geschiedenis van de familie Weiss. Hoe de Koninklijke titel al in het Duitsland van voor de oorlog is verkregen, en hoe zijn grootvader in de jaren dertig in de gaten kreeg dat het klimaat in Duitsland veranderde. Dat het niet verstandig was er te blijven. Hoe hij verkaste naar Nederland.
'Daar liep hij eens leeg tegen een voor hem onbekende man in Doorn. Hoe hij zich verraden voelde door de Kaiser. Je moet weten dat hij aan het front vocht in de Eerste Wereldoorlog vocht. Het bleek Kaiser Wilhelm zelf te zijn. Kort daarop moest de familie Weiss uit Doorn vertrekken.' En zo nog vele verhalen over het zigeunerleven. Vaak hard, vol van reislust en verder gaan. En altijd muziek.  
Luister hier naar het gesprek op Radio Gelderland: