Isabelle gaat in haar eentje voor de Spelen

Haar onderdeel is de half pipe. Kwalificatiewedstrijden, dit komende jaar, zijn daarvoor doorslaggevend. Als ze lang genoeg heel blijft tenminste. 'Het is een heel blessuregevoelige sport', zegt Isabelle met een lach.

'Elke keer als we in het ziekenhuis zitten, ons mam aan de telefoon met: "Raad eens waar ik ben?" Dan weet ze al hoe laat het is. Maar ja, ze zullen er toch mee moeten dealen. Want het hoort er bij. En ik ga niet stoppen.'

Freestyle skiën doe je tussen de blessures door. Isabelle: 'Het moment dat je bent gevallen is het meer: je weet wat het betekent. Je weet dat je een hele tijd niet gaat kunnen skiën. En dat doet meer pijn dan de letterlijke fysieke pijn.'

Twaalfde op de wereldranglijst staat ze. Voor de Winterspelen van twee jaar geleden viel ze net buiten deelname. Nu gaat ze voor Olympische deelname in Zuid-Korea. 'Dus ik hoop dat het deze keer wel echt gaat lukken', zegt ze tijdens voorbereidingen in de sportschool.

Voor de Nijmeegse en haar in Nederland niet erkende sport staat geen professioneel team klaar. Geen trainer, geen fysiotherapeut, ze moet fysiek en financieel alles helemaal in haar eentje bevechten. 'Ja, ik ben altijd in m'n eentje. En hopen dat het goed komt', lacht de freestyle skiër.

Als ze niet geblesseerd is, reist Isabelle zo'n zeven tot acht maanden per jaar de hele wereld over voor sneeuw en wedstrijden. Dit jaar is het erop of eronder om zich te kwalificeren voor de Winterspelen van 2018 in Zuid-Korea. En als dat niet lukt: '2022. Ik kan nog wel even door...'