Nieuws

Alec uit Wijchen werd depressief van het jarenlange wachten op een verblijfsvergunning

WIJCHEN - Wat doet het met een kind als het jarenlang niet weet of het in Nederland mag blijven? Het overkwam bijvoorbeeld Tri Pham uit Wageningen, maar hij is niet het enige kind dat jaren moest wachten op een verblijfsvergunning. Het was ook het lot van Alec Slesarenko uit Wijchen.
Alec en zijn familie wachtten 15 jaar op een verblijfsvergunning. Het kinderpardon bracht uitkomst, maar alle stress en onzekerheid eisten z'n tol. Zoals bij zoveel asielkinderen, blijkt uit onderzoek.

Weken in bed

De uit Kazachstan gevluchte Alec (18) leefde 15 jaar illegaal in Nederland. Samen met zijn ouders en zusje verhuisde hij van de ene gemeente naar de andere. Enschede, Doetinchem, Ter Apel, Ede en Wijchen.
Alec is een creatieve intelligente jongen. Hij heeft hoop op een goede toekomst, maar heeft door alle onzekerheid nooit echt een thuis. Elk moment kunnen ze worden opgepakt om Nederland uitgezet te worden.

Zelfgeschreven raps

Als hij in 2014 afgewezen wordt voor het 'kinderpardon' gaat het mis. Alec wordt depressief, blijft weken in bed liggen en verliest zijn hoop. Hij uit zijn gedachten in zelfgeschreven raps en droomt van een leven als artiest. Hij mag uiteindelijk met het Nederlands Blazers Ensemble optreden in het Concertgebouw in Amsterdam.

Blowen om zorgen te vergeten

Als Alec van het succesvolle optreden terugkomt in het azc in Goes waar hij op dat moment woont, knapt er iets. Terug naar de onzekerheid van zijn leven zonder enig zicht op een toekomst. Hij stopt met school en trekt zijn eigen plan. Hij gaat nummers schrijven en blowt om zijn zorgen te vergeten.
In maart 2015 krijgt de familie eindelijk het verlossende antwoord. Na 15 jaar in Nederland mogen ze dankzij het kinderpardon toch legaal in Nederland blijven. Van Goes verhuist het gezin weer terug naar Wijchen. Eindelijk een thuis.
Maar het gaat weer mis met Alec. Hij krijgt ruzie met zijn ouders, wordt agressief en wordt opgenomen in een psychiatrische instelling.

'Je voelt je geen mens'

Alec: 'Ik heb al die jaren het gevoel gehad dat ik heb vastgezeten. Ik had altijd angst om uitgezet te worden. En als ik terug zou moeten, dan was het helemaal met me gedaan. Ik voelde me elke dag slecht. Ik had geen leven.'
'Ik wilde een normaal leven, maar dat kon niet. Ik had te veel stress. Je voelt je buitengesloten als vluchteling. Niet door de mensen om je heen, maar wel door de regering. Je voelt je geen mens.'
Carla van Os werkt als onderzoeker bij het Onderzoeks- Expertisecentrum voor kinderen en Vreemdelingenrecht aan de Universiteit van Groningen. Uit onderzoek blijkt dat het zeer schadelijk is voor kinderen om zo'n lange tijd in onzekerheid te leven. 'Als er dan eindelijk na jaren een verblijfsvergunning komt, zie je vaak dat kinderen totaal instorten.'
Volgens Van Os is het funest voor de identiteitsontwikkeling van kinderen. 'Als je heel lang niet mee mag doen, gemarginaliseerd wordt, er eigenlijk niet bent, dan kom je als puber in de problemen. Je weet niet bij wie je hoort.'

'Er was niemand die hielp'

Alec: 'Als ik 6 jaar eerder te horen had gekregen dat ik zou mogen blijven dan had mijn leven er anders uit gezien. Dan had ik mijn school afgemaakt en was ik niet in een psychiatrische instelling terechtgekomen. Je kunt iemand niet vijftien jaar laten bungelen. Een kind kan er niets aan doen dat hij vluchteling is.'
'Ze hadden toen met me moeten praten. Ik ben op een gegeven moment naar een psycholoog gegaan, maar ik werd weggestuurd omdat ik illegaal was. Toen ik om hulp vroeg, was er niemand.'
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking voor de redactie? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!