Nieuws

De kus van Lennart, voor altijd vastgelegd

ZUTPHEN - Een kind dat overlijdt is een van de ergste dingen die ouders kunnen overkomen. Wendy Marsman uit Zutphen ging vier jaar geleden door deze hel.
Haar zoon Lennart stierf twee dagen na zijn tweede verjaardag. Het gezin houdt de herinnering aan de peuter levend, dankzij forensisch onderzoeker Henrieke Schoonekamp. Zij vereeuwigde onder meer een kus van het jongetje.
Wendy Marsman kwam in contact met Schoonekamp via de politie in Zutphen. Op het raam in de woonkamer stonden zijn vingerafdrukken. Via een wijkagent vroeg Wendy aan de onderzoekster of zij Lennarts vingerafdrukken kon veiligstellen. Met een beetje poeder en een kwastje, zoals dat gaat bij CSI.
Schoonekamp schreef een blog over de emotionele ontmoeting met Wendy Marsman. Hieronder volgt een deel daarvan.
'Wendy trekt het gordijn weg en meteen zie ik de vele afdrukken op het raam. Voor het raam staat een lage radiator. Lennart gebruikte deze blijkbaar om op te staan en mensen welkom te heten of gedag te zeggen. De andere twee kinderen zijn een stuk ouder en zouden hun afdrukken veel hoger op het raam hebben achtergelaten. Wendy zegt dat het gordijn bijna niet meer open is geweest. Ze vindt het heel mooi om de vette vingers van haar jongste te zien, maar het is ook zo confronterend. Ze wil de gordijnen weer open doen, de ramen wassen, het licht binnenlaten en vooral de afdrukjes van Lennart bewaard hebben.'

'Afdrukken van hele vette peutervingers'

'Ik pak mijn lamp en ga op mijn knieën op peuterhoogte voor het raam zitten. Ik schijn met de lamp en zie heel veel afdrukken van hele vette peutervingers. Ik ben opgelucht. Dit gaat zeker lukken. Vingerafdrukken vinden van volwassenen na drie maanden is geen gemakkelijke opgave. Van deze peuter gelukkig wel. Ik kijk rustig op het raam waar de mooiste afdrukken zijn, er zitten namelijk veel vegen tussen. Logisch, geen enkele peuter staat stil.

Een kusje op het raam

'Plotseling blijven mijn ogen bij iets hangen op het raam. Ik kijk ernaar of ik het goed zie. Maar ik weet het heel zeker. Lennart heeft niet alleen zijn handjes afgeveegd aan het raam. Aan iemand die buiten stond heeft hij een kusje gegeven. Een kusje op het raam. Ik zie heel duidelijk de afdruk van zijn lipjes met daarboven een neusje. Ik krijg het erg warm, ben ontroerd. Ik kijk weer opzij en zie dat Wendy naar me kijkt. “Kun je er wat mee?” vraagt ze. Ik wenk haar en vraag haar te komen kijken. Ze loopt naar me toe en ik laat eerst de vingerafdrukjes zien en de vele vegen op het raam. Dan ga ik opzij met de lamp en laat haar de afdruk van het kusje zien. Ze ziet niet goed wat het is. Het is ook niet heel duidelijk met de lamp en ik kijk natuurlijk met een geoefend forensisch oog. Als ik haar uitleg wat ik zie, zie ik haar gezicht veranderen. Intens verdriet en blijdschap in één uitdrukking. Niet uit te leggen. Ze kijkt me aan en vraagt me bijna smekend of ik dat eraf kan halen.'
'Een cadeautje van Lennart. Een kus. Zo ineens onverwacht.'

'Lennart is altijd bij mij'

Er gaat geen dag voorbij of Wendy Marsman en de andere gezinsleden denken aan hun zoontje en broertje. Ze schrijft op haar Facebookpagina: 'Toen uiteindelijk Henrieke de kus vond en een fotograaf het bijna direct kon vastleggen, wist ik... met dit gevoel wil ik iets doen. Een paar maanden erna begon ik met de opleiding tot kindercoach en snel daarna ook tot coach voor volwassenen.'
Gaat haar verdriet ooit voorbij? 'Ik voel geen verdriet. Verdriet is dagelijks huilen en dat doe ik niet. Wel voel ik een gemis, een lege plek, maar Lennart is altijd bij mij. Hij is zo mooi verweven in mijn leven.'
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!