Zeven kinderen uit Gelderland al jaren vermist: 'Zolang er een spoor is, blijven we zoeken'

En ook de ouders van de 11-jarige jongen uit Ubbergen kregen deze week goed nieuws. Hun zoon verdween dinsdagavond na een bezoek aan een vriendje. Na een - voor de ouders vast angstige - nacht werd hij woensdagmorgen gevonden.

Maar het gebeurt ook dat kinderen niet worden teruggevonden. Zo staan er op de site van de politie de foto's en gegevens van 52 kinderen die vermist worden. Hiervan komen er zeven uit Gelderland; de meesten zijn al jaren spoorloos.

Zo wordt al sinds 31 juli 2001 gezocht naar de toen 7-jarige Mustafa Al Darraji uit Zevenaar. Hij werd destijds door zijn vader meegenomen en verblijft vermoedelijk in Syrië. En de toen 2-jarige Merveil Louya Ramazani wordt al sinds 3 september 2004 vermist. Ook zijn moeder - die oorspronkelijk uit Angola komt - is spoorloos.

Recenter is de verdwijning van Laila Aïssi. De 17-jarige Nijmeegse liep in april dit jaar van huis met haar 15-jarige vriendin. De 15-jarige vriendin werd twee weken later gevonden, maar van Laila ontbreekt nog ieder spoor.

'Veel van deze kinderen komen uit het buitenland. Hun ouders zijn op een gegeven moment vertrokken en hebben ze (mogelijk) meegenomen. Die kinderen worden door iemand als vermist opgegeven. Zo komen ze op onze website', legt een politiewoordvoerder uit.

'En het gebeurt ook dat kinderen weer herenigd zijn met hun ouders in het buitenland, maar dat dit niet gemeld wordt. Zolang er bij ons geen zekerheid is dat een kind terecht is, blijven de foto en gegevens op onze website staan.'

De politie-eenheid Oost-Nederland krijgt op jaarbasis zo'n 7000 vermissingsmeldingen. Dat zijn er zo'n 20 per dag. Bij hoeveel van deze meldingen kinderen betrokken zijn, is niet bekend. Wel ligt de urgentie bij een kind jonger dan 13 jaar hoger dan bij bijvoorbeeld een volwassene.

Ook kan er bij een verdwenen kind een Amber Alert worden ingezet. Voor de inzet hiervan moet er wel 'een concrete indicatie zijn dat het leven van een ontvoerd of vermist kind in direct gevaar is'. Verder is het mogelijk een Burgernetactie in het leven te roepen. Hierbij krijgen de bewoners van een specifiek gebied een oproep uit te kijken naar een persoon of voertuig.

Niet altijd levert zo'n actie succes op. 'We hebben gevallen waarbij een kind de tijd vergeten was tijdens het buiten spelen. Die zaken zijn snel opgelost', vervolgt de politiewoordvoerder. 'En soms duurt het helaas langer. Zolang er een spoor is, blijven we zoeken.'

Op het moment dat de bronnen opgedroogd zijn, houdt het op. 'Dan kunnen we niet zo veel meer. Soms komt er dan na lange tijd nog nieuwe informatie. Dan pakken we het weer op, maar als alle sporen doodlopen moeten we ermee stoppen.'

Soms schakelen ouders tijdens een vermissing particuliere organisaties in. Eén van de organisaties die helpen bij de zoektocht naar vermiste kinderen en volwassenen in binnen- en buitenland is de Apeldoornse stichting SIMPAR (Support Interludium Missing Persons Abroad for Relatives). De drie initiatiefnemers zijn oud-politiemannen en richtten de organisatie op na de verdwijning van Kris Kremers en Lisanne Froon in 2014 in Panama. Na onderzoek bleek dat beide vrouwen waren verongelukt.

'Wij ondersteunen de familie bij een vermissing. We leveren dus de mankracht, ervaring en spullen om te helpen bij de zoektocht naar de vermiste persoon', vertelt Dick Steffens van SIMPAR. 'Ons voordeel is dat we geen rechtshulpverzoek nodig hebben. Dat bespaart ongelooflijk veel tijd. Zo'n verzoek loopt via de politie, de officier van justitie en het ministerie van Buitenlandse Zaken naar het ministerie van Buitenlandse Zaken en de officier van justitie van het land waar de persoon vermist is. Die gang hoeven wij niet te doorlopen.'

Het merendeel van de vermiste personen keert terug. Toch blijven er volgens Steffens per jaar zo'n 40 à 50 personen zoek. 'Dat betekent overigens niet dat deze personen dood zijn. Vaak hebben we aanwijzingen dat die persoon bewust is verdwenen om de banden met zijn verleden te verbreken.'

Bij kinderen ligt die situatie anders. Ook Steffens merkt dat het bij vermiste jongeren vaak gaat om kinderen die door hun vader of moeder zijn meegenomen naar het buitenland. 'Zo was er een meisje uit India dat door haar vader was meegenomen naar haar moederland. Na een week was ze opgespoord, maar de vader wilde niet meewerken met haar terugkeer naar Nederland. En ook de Indiase autoriteiten werkten niet mee. Dan wordt het een juridisch probleem, waar vaak weinig aan te doen is.'