Nieuws

Kerken worstelen met bekeerde vluchtelingen: oprecht of voor een verblijfsvergunning?

NIJMEGEN - Is een vluchteling uit oprechte liefde voor de Heer bekeerd tot het christendom of hoopt hij of zij zo een verblijfsvergunning te krijgen? Met die vraag worstelen kerken in Nederland. Zij nemen maatregelen om schijnbekeringen te voorkomen.
Sommige vluchtelingen, vooral uit moslimlanden, denken dat ze meer kans maken op een verblijfsstatus als ze gedoopt zijn. Volgens het Vluchtelingenpastoraat in Nijmegen is het wel eens voorgekomen dat iemand zich onder valse voorwendselen meldt bij een kerk. 'Je wilt voorkomen dat er mensen tussendoor glippen die misbruik maken van de kerk', zegt Jos van Oostveen van het Vluchtelingenpastoraat. Tegelijkertijd is er ook begrip: 'Een asielzoeker grijpt elke strohalm aan om die status te krijgen. Als ik alles zou moeten achterlaten en ik hoor dat bekering een mogelijkheid is voor een verblijfsstatus, nou dan wist ik het wel '.

Bekering geen garantie voor verblijfsstatus

Bij de Nijmeegse Pinkstergemeente Jozua zijn Reza en Hussam bekeerd tot het christendom. Ze komen uit islamitische landen: 'Mijn bekering was een grote stap, maar de liefde voor Jezus is oprecht', zegt Hussam. 'Als ze mij nu terugsturen naar Iran is het daar vanwege mijn geloof levensgevaarlijk', vult Reza aan. Beiden hebben tot nu toe geen verblijfsstatus gekregen.

Afhaken

Het is niet bekend hoeveel asielzoekers zich de afgelopen jaren bekeerd hebben tot het christendom en daarmee is het aantal schijnbekeringen ook onduidelijk. 'Als mensen niet meer naar gebedsdiensten komen en geen bijbelstudies volgen, dan gaat bij mij wel een lampje branden', zegt Jos van Oostveen. 'Ook als ze geen contact meer willen onderhouden en niet meer naar de diensten komen is dat vaak een veelzeggend signaal '.
Stichting Gave in Harderwijk, die kerken begeleidt in de omgang met vluchtelingen, adviseert terughoudendheid met een snelle doop. De Pinkstergemeente Jozua heeft besloten iemand pas na een half jaar te dopen. Bovendien krijgen vluchtelingen een buddy en houden ze een dagboek bij waarin ze schrijven over hun geloof. Zo kan de kerk proberen hun motieven voor bekering te achterhalen. De kerken kunnen niet helemaal uitsluiten dat ze 'misbruikt' worden voor een asielprocedure, maar hebben er dan wel zo veel mogelijk aan gedaan om dat te voorkomen.