De man die Normaal en de Achterhoek een gezicht gaf

Hoe goed en vernieuwend hij was, is bijna vergeten. Hugo stierf in 1985, 37 jaar oud pas. Uit de ruim 15.000 negatieven die hij naliet maakte zijn partner Ellen ten Brink een  selectie voor het boek Hugo Jaartsveld, fotograaf.

Jaartsveld krijgt zijn opleiding bij de Doetinchemse uitgeverij Misset waar hij zich bezighoudt met reclame- en studiofotografie. In 1973 gaat hij aan de slag als freelance persfotograaf voor de Graafschapbode.

Een angry young man die het allemaal anders wilde doen, uitzonderlijke standpunten innam en altijd voor die andere foto ging. Waar de meeste fotografen bij een kampioenschap voor de prent van de winnaar gingen, kwam Hugo met een foto van het huilende zoontje van de tegenstander. 

De Achterhoek moest wennen aan de fotograaf met het lange haar, zegt Huub Kerkhofs. Hij was destijds verslaggever van de Graafschapbode. Maar die tegenstand wist Jaartsveld met zijn charme en bluf te overwinnen.

Zo slaagde Hugo er als enige in een foto te maken van de familie Hollander in Varsseveld.  Een gezin met veel kinderen en aanhang dat ongewild het middelpunt was geworden van een volksoproer. 'Een onaangepast gezin' volgens de dorpsbewoners die het vertrek van het gezin eisten. De ME werd ingezet en er waren ongeregeldheden bij het station.

Ook de auto van Huub Kerkhofs die met Hugo naar Varsseveld was gestuurd moest het ontgelden. De familie bleek in complete paniek maar de enige persvertegenwoordiger die binnen mocht komen was Hugo.

Kort na de dood van Hugo bekeek zijn partner Ellen de nagelaten negatieven in de hoop op een foto waar Hugo zelf op zou staan. Ook zocht ze het antwoord op de vraag waar hij toch al die jaren geweest was en waar hij mee bezig was

Hugo zelf had in 1982 twee plakboeken met de foto's die hij zelf het best geslaagd vond. Een ervan bestond uit zijn werk voor Normaal, het andere uit zijn persfoto's. Bij het samenstellen van het nieuwe boek is van die eerste categorie maar een klein gedeelte gebruikt.

Bij het bekijken van de negatieven viel op dat Hugo hele series maakte en dat de foto nét voor of nét na de plaat die het geworden was, heel mooi lieten zien hoe die tot stand gekomen was.

Ellen lag hier wel eens nachten wakker van. Want van die foto's waren alleen de negatieven beschikbaar, niet de afdrukken  waar Hugo's hand in te zien was. Want voor de digitale fotografie en voor photoshop was het toch vooral het vakmanschap van de fotograaf in de donkere kamer dat het uiteindelijke resultaat bepaalde.

Zondag wordt het eerste exemplaar van het boek overhandigd aan de man die zo vaak door Hugo werd vereeuwigd: Normaal zanger Bennie Jolink.